ΘΕΑΤΡΟ ΣΑΝ... ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
"Με όπλο ένα πινέλο"

Εισαγωγή

Ιστορικοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες συνέβαλαν ο καθένας με την ιδιότητά του και το ταλέντο του στο να διασωθούν οι μνήμες από την ελληνική επανάσταση του 1821.

Ένας απ ‘ αυτούς  ήταν και ο ζωγράφος Θεόφιλος.

Το έργο δεν αποσκοπεί στην εξιστόρηση των γεγονότων αλλά στο να βοηθήσει να δούμε αυτά, μέσα από ένα άλλο πρίσμα, αυτό της καλλιτεχνικής έκφρασης.

Θα ξεκινήσουμε από την αρχή της ζωής του ώστε να κατανοήσουμε τους λόγους που τον ώθησαν να ζωγραφίζει σκηνές και πρόσωπα της ελληνικής επανάστασης.

Μεγαλώνοντας σε ένα μικρό χωριό, παιδί μιας πολυμελούς και φτωχής οικογένειας πολύ γρήγορα κατάλαβε πως το σχολείο και η μόρφωση δεν είναι ο αγαπημένος του στόχος στη ζωή. Ψάχνοντας μέσα του πολύ βαθιά ανακάλυψε τα «θέλω» του και με οποιοδήποτε μέσο και τίμημα αποφάσισε να τα ακολουθήσει. Με υλικά της φύσης και απλά μέσα ζωγράφιζε τους πίνακες του , όχι με σκοπό τα κέρδος.

Δούλευε για ένα πιάτο φαγητό. Κι αυτό του αρκούσε. Ιδιόρρυθμος, και διατηρώντας μία παιδικότητα στη ζωή και στα έργα του μας άφησε μια κληρονομιά απαράμιλλης ομορφιάς με πλήθος λαογραφικά στοιχεία.

Μέσα στο έργο θα ξεπηδήσουν οι μοίρες που θα του χαρίσουν το ταλέντο του, οι γονείς του που μοχθούν για το καλό του και τέλος οι ήρωες της επανάστασης που θα του χαρίσουν δώρα. επειδή χάρη σ’αυτόν οι μνήμες τους έμειναν ζωντανές μέχρι σήμερα.

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Αφηγητής 1

Μεγάλωνε ο Θεόφιλος

 με φτώχιες, με στερήσεις

 για τα σπουδαία της ζωής

δεν έψαχνε απαντήσεις.

Δεν έπαιζε όπως τα άλλα

 του τόπου τα παιδιά

 αμπάριζα, σκλαβάκια

 αγάλματα, τζαμιά.

Ζωγράφιζε μονάχα

 σε πέτρες, σε λιθάρια

 λουλούδια και πουλιά

 μικρούλικα σκαθάρια.

Αφηγητής 2

Τον τράβηξε η μάνα του

 έτσι με το στανιό.

 Σαν όλα τα παιδάκια

να πάει στο σχολειό.

..................................................

Μαντώ Μαυρογένους

Χάρη σε ένα ζωγράφο

 βρισκόμαστε εδώ

που οι πίνακες του άγγιξαν

το χώμα το ιερό.

Είναι αυτός που έβαλε

 τη φλόγα στη ματιά μας

 αυτή που καίει ακόμα

 άσβηστη στην καρδιά μας.

Σ’αυτόν χρωστάμε αδέρφια

 και την αθανασία

 για να του πούμε ευχαριστώ

 είναι η ευκαιρία.