ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ: "ΤΟ ΕΛΑΤΟ"

ΤΟ ΕΛΑΤΟ

Υπόθεση

Αυτό το θεατρικό μου έργο είναι εμπνευσμένο από το γνωστό κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Το έλατο της ιστορίας μας, ζει μέσα στο δάσος πλαισιωμένο από όλες τις ομορφιές της φύσης: Έλατα, λουλούδια, πουλιά, σύννεφα, ηλιαχτίδες. Όμως, η ανικανοποίητη φύση του, το κάνει να νιώθει δυστυχισμένο, καθώς πιστεύει  πως υπάρχει καλύτερη ζωή απ αυτή που ζει ως τώρα. Έτσι, περιμένει με ανυπομονησία τη μέρα που θα  το επιλέξουν οι ξυλοκόποι, θα το κόψουν και θα το στοιβάξουν σ ένα φορτηγό, με την πεποίθηση, πως θα  βρεθεί σ ένα καλύτερο περιβάλλον. Γρήγορα όμως  θα ανακαλύψει πως έκανε λάθος να πιστεύει πως τα ψεύτικα και εφήμερα στολίδια φέρνουν την ευτυχία.

Μια ιστορία με διαχρονική αξία που μας κάνει να εκτιμούμε όσα έχουμε γύρω μας και να μην αναλωνόμαστε στην αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από φανταχτερά και ανούσια υλικά αγαθά. Το έργο αυτό απευθύνεται σε μικρά παιδιά που δεν έχουν ακόμη αναπτύξει το λόγο, καθώς αποτελείται από αφήγηση-που μπορεί να κάνει ο/η εκπαιδευτικός-ενώ τα παιδιά  εμφανίζονται κατά ομάδες με ένα χορευτικό δρώμενο. Όμορφα κοστούμια, εύκολη πλοκή, θεαματικό, χαρούμενο και ευχάριστο για τα παιδιά,  είναι κατάλληλο για   χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων.

Η αφήγηση  μπορεί να ειπωθεί  και από παιδιά, εφόσον είναι γραμμένη σε έμμετρο λόγο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:

Αφήγηση 1

Κάποτε σένα δάσος μεγάλο και πυκνό,

 ζούσανε ελατάκια ,πάααρα πολύ καιρό.

Το ένα δίπλα στ άλλο, φυτρώσανε πυκνά

και ο ήλιος μόλις τρύπωνε στα πράσινα κλαδιά.

Χόρευαν ηλιαχτίδες μέσα στις φυλλωσιές

 και χάιδευαν τα έλατα σαν φίλες τους καλές.

Ήταν ευτυχισμένα επάνω στο βουνό,

καθώς ο ήλιος άστραφτε το κάθε πρωινό.

Και στο ηλιοβασίλεμα, σκύβανε απαλά

να υποδεχτούν της νύχτας την όμορφη δροσιά.

ΔΡΩΜΕΝΟ 1

Μουσική 2

Έρχεται στη σκηνή η ομάδα –ηλιαχτίδες και χορεύει απαλά ανάμεσα στα έλατα.

Κατόπιν, αποχωρούν  τα έλατα και οι ηλιαχτίδες.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ- ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

ΥΠΟΘΕΣΗ

Το θεατρικό αυτό έργο βασίζεται στο ομώνυμο παραμύθι . Αφορά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973 μέσα από τα «μάτια» του άρματος  που εισέβαλλε στο Πολυτεχνείο.  Το άρμα προσωποποιείται  για να περιγράψει σκηνές και εικόνες που έλαβαν δράση εκείνη την ημέρα, όση ώρα βρίσκονταν παραταγμένο απέναντι από την πύλη. Ως ένα άψυχο όχημα, δεν καταλαβαίνει το λόγο που βρίσκεται εκεί ώσπου οι φωνές και τα συνθήματα των φοιτητών το κάνουν ΠΑΣΜΑ...να αντιληφθεί ότι πρόκειται για έναν δίκαιο αγώνα. Με ενός είδους «παιδικής αφέλειας» τάσσεται με το μέρος των εξεγερμένων φοιτητών χωρίς να γνωρίζει τον τραγικό προορισμό του. Έτσι, όταν η ανθρώπινη παρέμβαση το οδηγεί επάνω στην πύλη που βρίσκονται οι φοιτητές, βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να αντιληφθεί ότι ο ρόλος του αντιστρέφεται και από συμπαραστάτης γίνεται θύτης και η αιτία του κακού που έγινε.

………………………………………………………………

Σαράντα τρία χρόνια μετά, βρίσκεται ως έκθεμα στο μουσείο πολέμου με μια ταμπέλα μπροστά του που εξηγεί στους επισκέπτες τον κακό ρόλο που έπαιξε άθελά του στην ιστορία. Είναι γεμάτο από ντροπή καθώς νιώθει τις υποτιμητικές ματιές των επισκεπτών, επάνω του.

Ώσπου, μια ομάδα παιδιών, δίνει τη λύση και το μαρτύριό του παίρνει τέλος μ έναν τρόπο που μόνο τα παιδιά μπορούν να σκεφτούν.

Ένα έργο που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των σημερινών παιδιών καθώς  θα  μπούνε στη θέση του προσωποποιημένου άρματος ως θεατές γεγονότων που είναι δύσκολο να κατανοήσουν σαράντα τρία χρόνια μετά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ..

ΚΕΙΜΕΝΟ

1

Κάποτε πριν από χρόνια, στο Πολυτεχνείο μπροστά,

 δόθηκε μεγάλη μάχη ώστε να ρθει η λευτεριά.

Φοιτητές την ξεκινήσαν την προσπάθεια αυτή

γιατί δεν αντέχανε άλλο, τη σκλαβιά και τη σιωπή.

2-

Και ζητούσανε ψωμί, λευτεριά μα και παιδεία

 για να έχουν στη ζωή τους , μοναχά, Δημοκρατία.

Ξεσηκώσανε τα πλήθη, που γεμίσανε τους δρόμους,

 με συνθήματα, φωνές, για να έχουν δίκαιους νόμους.

-

3

Και στην πύλη εκεί μπροστά, στέκονταν παραταγμένο,

 ένα σιδερένιο άρμα, σκοτεινό και παγωμένο.

.......................................................................................................................

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ- ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

"ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ"

«ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ»- TΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ

Πρόκειται για το έργο «τα γενέθλια»  της Ζωρζ Σαρρή, διασκευασμένο για θεατρική παράσταση. Αφορά μόνο ομάδες παιδιών που βρίσκονται στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού η στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Γραμμένο σε πεζό λόγο, με πολλά μηνύματα αποτελεί έναν ύμνο στην επέτειο του πολυτεχνείου. Για όσους δεν έχουν διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο, η υπόθεση, έχει ως εξής:

                  Η Άννα, είναι ένα μικρό κορίτσι, που η εξέγερση του πολυτεχνείου, τη βρίσκει εντελώς ανυποψίαστη για τα γεγονότα του 1973. Το μόνο της ενδιαφέρον είναι η διοργάνωση του πάρτι γενεθλίων της εκείνες τις ημέρες. Και η μεγαλύτερή της προσδοκία, ο ερχομός του νονού της που θαυμάζει. Άθελά της όμως, γίνεται μάρτυρας μιας σκηνής  που της αλλάζει  όλα τα σχέδια. Σε λίγο, αντιλαμβάνεται πως όλα τα όνειρα μπορούν να ανατραπούν, όταν μπαίνουν στη μέση αστάθμητοι παράγοντες, όπως είναι η δικτατορία.  Και τότε, το ανέμελο κοριτσόπουλο, μετατρέπεται σε  ένα σκεπτόμενο, ώριμο ενήλικα, παρά το νεαρό της ηλικίας της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

1^η σκηνή

Η Άννα κοιμάται. Παραμιλάει στον ύπνο της και στριφογυρίζει. Το κεντρικό δωμάτιο στολισμένο.

Άννα: Όχι! Όχι το μπαλόνι… μη  θα σκάσει! Θα σκάσει! Μη, μη το φουσκώνεις! Μη! Όχι το μπαλόνι!!!

(ξυπνάει έντρομη)

Ουφ! Όνειρο ήταν! ( τρέχει στο σαλόνι). Ευτυχώς τα μπαλόνια μου είναι όλα στη θέση τους. ( κοιτάζει έξω προς το κοινό)

Μα… τι συμβαίνει έξω; Ο κύριος Κυριακίδης. Με τις πυτζάμες του… και ποιοι είναι αυτοί που τον τραβάνε; Άλλο μυστήριο κι αυτό… Σαν στρατιωτικοί μου φαίνονται…

Τον βάζουν με το ζόρι μέσα σ ένα αυτοκίνητο. Περίεργο…

( Κάθεται στον  καναπέ. Περνούν λίγα δευτερόλεπτα)……………………………………………………………………………………………………………………

Ορίστε! Δεν νυστάζω πια! Πώς να κοιμηθώ άλλωστε; Αύριο έχω τα γενέθλιά μου! ( αλλάζει ύφος – χαρούμενη)

Θα ρθουν οι φίλοι μου. Θα περάσουμε τέλεια!!! Και το πιο σημαντικό: Θά ρθει κι ο νονός μου ο Δημήτρης!

Τι σύμπτωση να έχουμε κι οι δυο τα γενέθλια μας την ίδια μέρα. 22 Απριλίου… Δε βλέπω την ώρα να σβήσουμε μαζί τα κεράκια της διώροφης τούρτας…

Αχ! Έχω τόση ανυπομονησία!

........................................................................................................

Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ- ΕΝΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

"Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ"

                                                                 Υπόθεση

Το θέμα του έργου προσπαθεί να προσεγγίσει την ομώνυμη ταινία του Roman Polanski που αναφέρεται στην επίθεση της Γερμανίας κατά τον πόλεμο του 1940 στην Πολωνία. Εκεί ζούνε και Εβραίοι. Οι εισβολείς τους  φέρονται ανελέητα και βασανιστικά

Και ενώ η ταινία είναι γεμάτη σκληρές σκηνές το θεατρικό αυτό έργο που απευθύνεται σε μικρά παιδιά παίρνει από τη δημιουργό μια άλλη οπτική  έτσι ώστε να περάσει στις παιδικές ψυχές την αλήθεια, χρησιμοποιώντας ως μέσο, τη μουσική.

Έτσι, οι νότες σε ρόλο αφηγητών εμφανίζονται συχνά σε πολλές σκηνές του έργου για να περιγράψουν , να εξηγήσουν, να εξιστορήσουν. Με ένα τρόπο απλό, ευχάριστο και μελωδικό…

Ο πιανίστας, ένας εβραίος με μεγάλο ταλέντο ζει με την οικογένειά του. Δύο αδερφές, έναν αδερφό και τους δύο γονείς του. Όταν οι Γερμανοί εισβάλουν στην Πολωνία όλοι οι εβραίοι μπαίνουν στο στόχαστρο. Έτσι τους οδηγούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η εξαθλίωση που επικρατεί εκεί περιγράφεται με λόγια ηθοποιών χωρίς να εκτυλίσσονται οι αντίστοιχες σκηνές. Ο πιανίστας έχασε τα πάντα. Την οικογένειά του, το πιάνο του, την ευτυχισμένη ως τότε ζωή του και βρίσκεται πια καταδιωκόμενος χωρίς να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Οι εικόνες που περιγράφονται είναι εικόνες «κατοχής» όπως τις ζήσανε πολλές χώρες, ακόμη και η Ελλάδα μας.

Μπορεί άραγε η μουσική να επιζήσει μέσα στον πόλεμο; Μπορεί να εξημερώσει, να ευαισθητοποιήσει  και να γλυκάνει ταλαιπωρημένες ανθρώπινες υπάρξεις αλλά και σκληρές καρδιές εισβολέων εχθρών;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

5^η νότα

Ζούσε απ τη μουσική του

 κι αυτή, μέσα απ αυτόν

ώσπου την ήχο έσβησε

 ο κρότος κανονιών

6^η νότα

Κει, γύρω στο σαράντα

 ο πόλεμος ξεσπά

κι η Γερμανία αρχίζει

 χώρες να κατακτά......................

.................................

1^ο παιδί

Απαγορεύεται για εμάς

και να μιλάμε ακόμα

 και νηστικοί κοιμόμαστε

 σ ένα βρεγμένο στρώμα

2^ο παιδί

Μα και τα συναισθήματα

τα χουν απαγορεύσει

 η αγάπη και τα όνειρα

σε μας δεν έχουν θέση

3^ο παιδί

Γέμισε η ζωή μας

φόβο και απειλές

και το χαμόγελο μας

ξεχάστηκε στο χθες.

4^ο παιδί

Το μίσος τους αφάνταστο

 και με μικρή αφορμή

οι σφαίρες απ τα όπλα τους

 πέφτουνε σαν βροχή

5^ο παιδί

Στο γκέτο μέσα σώματα

 ανήμπορα, νεκρά

 και του θανάτου είναι

 νωπή η μυρωδιά

6^ο παιδί

Ζούμε ένα εφιάλτη

 χωρίς επιστροφή

και τη σκλαβιά υπομένουμε

 ανήμποροι, βουβοί

 ........................................................... 

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Το έργο αυτό αναφέρεται στα αυτοσχέδια παιχνίδια των παιδιών της κατοχής. Των παιδιών εκείνων που ενώ βίωναν  τις   απάνθρωπες και  αιματηρές καταστάσεις του πολέμου του 1940  δεν έχαναν το κουράγιο τους γιατί ο νους ο παιδικός βρίσκει όλες τις δικλείδες σωτηρίας με τρόπους που μόνο τα παιδιά γνωρίζουν. Τίποτε δεν γίνεται εμπόδιο στην φαντασία τους, το παιχνίδι τους και την ελπίδα τους για το μέλλον. Μέσα απ αυτό το έργο μπορούμε να μεταφερθούμε στο κλίμα της εποχής της δουλείας και παράλληλα να αντλήσουμε τα αισιόδοξα μηνύματα που αυτό κρύβονται σ αυτό.

 Τα παιδιά, σε κάθε τόπο, σε κάθε χρονική συγκυρία, βρίσκουν τον τρόπο να κρατήσουν ψηλά το ηθικό τους, τους λόγους για να επιζήσουν, τις ηλιαχτίδες μέσα στη συννεφιά. Ας τα εμπιστευθούμε λοιπόν. Ο τρόπος που μετατρέπουν τον φόβο σε γέλιο, την απογοήτευση σε ελπίδα, τον πόνο σε δύναμη είναι μοναδικός.

Κι όλ αυτά, μέσα απ το παιχνίδι. Ακόμη και την εποχή της κατοχής. «Τα παιχνίδια της κατοχής» είναι ένα έργο που θα μας μεταφέρει στο κλίμα και ταυτόχρονα θα ευαισθητοποιήσει το ενδιαφέρον των παιδιών μας για τα παραδοσιακά παιχνίδια.

Θα δούμε την εποχή εκείνη με άλλα μάτια. Θα παίξουμε παιχνίδια εποχής. Θα κατασκευάσουμε δικά μας. Θα διδαχτούμε πως μέσα από τις στάχτες, γεννιέται πάντα η ελπίδα για το μέλλον.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Μουσική 7

Μόλις σταματήσει η μουσική κατεβαίνουν όλα και έρχεται το 12^ο παιδί

12^ο παιδί

Δύο μικρά ξυλάκια,

βάζαμε σταυρωτά,

να φτιάξουμε κουκλίτσες,

που μοιάζανε  μωρά.

Τις ντύναμε μετέπειτα

 με χόρτα, με κλωστές,

και στρώναμε παιχνίδι

μέσα στις γειτονιές.

Ανεβαίνει ομάδα μικρών παιδιών κρατώντας αυτοσχέδιες κούκλες. Χορεύει με τη συνοδεία της μουσικής  8

Μουσική 8

Μόλις κατεβούνε όλα, έρχονται όσα παιδιά επιθυμούμε (από 2 έως 6) για να κάνουν επίλογο.

13^Ο παιδί

Κι έτσι θα καταλάβατε ,

 με την παράστασή μας

πως δεν αλλάζουν τα παιδιά,

 αλλάζει η ζωή μας

14^Ο παιδί

Αφήσετε ανέγγιχτα

 τα μάτια των παιδιών

 στο μόχθο, στα προβλήματα

των νέων εποχών.

Η ΚΟΥΚΛΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η ΚΟΥΚΛΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η ΚΟΥΚΛΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ένα θεατρικό έργο για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου.

Η Βασιλική, βάζει κρυφά την αγαπημένη της κούκλα μέσα στο σακίδιο του πατέρα της, λίγο πριν αυτός ξεκινήσει για το Αλβανικό μέτωπο. Σε μια ξαφνική όμως έφοδο, την χάνει στην πλαγιά ενός βουνού.

 Η κούκλα, μετέπειτα πέφτει στα χέρια ενός Ιταλού, που με την ομάδα του γυρνά ηττημένος πίσω στην Ιταλία. Δεν είναι όμως γραφτό, ούτε η δική του μικρή κόρη, να την αποκτήσει. Η κούκλα της Βασιλικής παραμένει πάνω στην πλαγιά του βουνού  όταν   εισβάλουν στην Ελλάδα οι Γερμανοί.  Τότε, ένας απ αυτούς βρίσκει την κούκλα και την  στέλνει στην κόρη του, Χέλντα, σαν ένα μικρό δώρο. Η Χέλντα  την λατρεύει  και δεν την αποχωρίζεται ποτέ. Τα χρόνια περνούν,  τελειώνει ο πόλεμος και η κατοχή. Σε καιρό ειρήνης  πια, η Χέλντα έρχεται στην Ελλάδα για σπουδές.  Κι επειδή η μοίρα γράφει όσα ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να φανταστεί, έτσι και στην ιστορία μας, με κάποιο «μαγικό» τρόπο, η κούκλα επιστρέφει στα χέρια της Βασιλικής αφού  έχει πια  περάσει μέσα από τον πόλεμο και τον γνώρισε καλά.

Η κούκλα, λειτουργεί σαν ένας κεντρικός άξονας που θα προσελκύσει τα παιδιά ώστε να γνωρίσουν όλη τη ροή και τα γεγονότα του 1940 μ έναν αβίαστο  τρόπο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

2^ος Ιταλός

Τι είναι αυτό εκεί,

 ανάμεσα στα χόρτα;

 Από εδώ μακριά,

 μου φαίνεται σαν μπότα!

Σηκώνεται και παίρνει την κούκλα στα χέρια του.

Περίεργο! Μια κούκλα!

 Πώς βρέθηκε εδώ;

 Και ποιο παιδάκι μπόρεσε

 να ανέβει στο βουνό;

3^ος Ιταλός

Σίγουρα θα ανήκει

σε κάποιο κοριτσάκι,

 που ίσως τώρα κλαίει

 για αυτό το παιχνιδάκι…

Ραγίζει η καρδιά μου,

σαν το σκεφτώ αυτό.

Γιατί έχω μια κορούλα,

στον τόπο μας κι εγώ.

Σκουπίζει ένα δάκρυ..

.....................................................................................

ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...

«ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...»

Η Γεωργία είναι ένα κορίτσι που ζει με την οικογένειά της μέσα στην  γερμανική κατοχή.

Έχει τέσσερις αδερφές και έναν αδερφό που είναι στην αντίσταση και πολεμάει τους Γερμανούς μέσα απ τα βουνά.

Η Γεωργία « θαμπώνεται από τον πόλεμο» και  σαν αγοροκόριτσο που είναι, δεν της αρκεί να μένει σπίτι της και να μαθαίνει το νοικοκυριό. Θέλει να πάει να πολεμήσει για να βοηθήσει να φύγει ο εχθρός . Είναι τόση η αγάπη της για την ελευθερία που ξεχνά το στόχο και θεωρεί πως το μέσο, δηλαδή ο πόλεμος,είναι  ο καλύτερος τρόπος να αγωνιστεί.  Παρακαλεί τους γονείς της  μέρα νύχτα, να πάει στα βουνά.

Οι εικόνες του πολέμου που περνούν από μπροστά της, δεν την αγγίζουν...

Ώσπου, ένα βράδυ, την επισκέπτεται η Ειρήνη στον ύπνο της και τότε είδε τον πόλεμο με τα ίδια της τα μάτια...Και όλα αλλάζουν...

Πρόκειται για ένα θετρικό που αφορά το έπος του 1940 και στέλνει ένα αντιπολεμικό μήμυμα στα παιδιά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

ΚΥΡΑ-ΛΕΝΗ: Γεωργίαααααααα!!Καλέ Γεωργία!

Μπαίνει το κορίτσι.

ΓΕΩΡΓΙΑ:  Έλα καλέ μάνα, τι φωνάζεις: εδώ είμαι!

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Πιάσε μου το αλεύρι...

Της ρίχνει αλεύρι στη σκάφη...

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Ως το βράδυ, το ψωμί πρέπει να ναι έτοιμο, θα ρθουν οι φίλοι του Γιάννου μας να το πάρουν...Τα παλικάρια μας στο βουνό πρέπει να χουν τροφή...

ΓΕΩΡΓΙΑ: Εγώ να το πάω μάνα,που ξέρω τα βουνά.

                 Εκεί έχω μεγαλώσει, ...έ;Μάνα μου γλυκιά;

(την χαιδεύει-την καλοπιάνει)

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ:Άσε τ αστεία κόρη μου, δεν έχουμε καιρό

                      ψωμί πρέπει να φτάξουμε, πριν έρθει δειλινό!

ΓΕΩΡΓΙΑ: Βαρέθηκα μητέρα μου, για ζύμωμα δεν κάνω

                  νοικοκυρά να γίνω;;;Κάλλιο να αποθάνω!

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Τι λόγια είπες κόρη μου, μικρή εσύ κοπέλα;

                       πρέπει να μάθεις τις δουλειές, θα παντρευτείς μια μέρα...

ΓΕΩΡΓΙΑ: Τι γάμους λές μητέρα μου; Γάμους και πανηγύρια;

                   Τι έγινε κι αν παντρευτώ, η ζωή μου θα ναι ίδια!!!

.............................................................................................

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ

Το χρονικό του έπους του 1940

Υπόθεση

Το θεατρικό αυτό έργο αφορά ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Πρόκειται για το χρονικό του έπους του 40. Και απευθύνεται σε μικρά παιδιά, ώστε να κατανοήσουν με τον πιο απλό τρόπο, τη ροή των γεγονότων, από τον τορπιλισμό της Έλλης ως την απελευθέρωση μας από τους Γερμανούς.

Περιλαμβάνει τα κυριότερα γεγονότα και περνά από όλες τις καταστάσεις της γερμανικής κατοχής, ώστε τα παιδιά να αντιληφθούν μέσα από την ιστορική αναδρομή, τον αγώνα των Ελλήνων για ειρήνη και δημοκρατία.

Χωρίζεται σε σκηνές ανάλογες με τα ιστορικά γεγονότα που διηγούνται οι αφηγητές. Μετά την εισαγωγή του αφηγητή ακολουθεί η ανάλογη σκηνή. Έτσι οι μικροί μαθητές παίζοντας σ αυτό το έργο δεν ακούν απλώς την ιστορία αλλά γίνονται και  οι ίδιοι πρωταγωνιστές καθώς υποδύονται διάφορούς ρόλους. Καταλαβαίνουν λοιπόν καλύτερα μέσα από τη δραματοποίηση τα δεινά του πολέμου, την πείνα της κατοχής, της άσκησης της βίας του φασισμού, την αξία της ειρήνης καθώς και το θλιβερό κόστος του Β παγκοσμίου πολέμου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Αφηγητής 2

28^η Οκτωβρίου 1940!

Ήχησαν οι σειρήνες στης νύχτας τη σιωπή.

 Όλοι ξέραν , ο πόλεμος, ήταν πλέον εκεί.

Με τόσο ενθουσιασμό είπε ο λαός το ΟΧΙ

τη χώρα πως δε δέχεται, ποτέ να παραδώσει.

                                              Έγινε επιστράτευση και όλοι οι άντρες πια

άρπαξαν τα ντουφέκια τους και πήγαν στα βουνά

(Ακούγεται το πολεμικό ανακοινωθέν)

 .........................................................

Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο, εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστότημα του ΖΟΥΣΑΚ ΜΑΡΚΟΥΣ,σε μια δική μου διασκευή, ώστε να μπορεί να παιχτεί από παιδιά του δημοτικού αλλά και του νηπιαγωγείου. Το έργο προτείνεται για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, αφού αναφέρεται στη γερμανική κατοχή.

ΥΠΟΘΕΣΗ

28 Οκτώβρη 1940...

Η Στέλλα, ένα μικρό κορίτσι, ετοιμάζεται για το σχολείο, μέσα στη ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα του σπιτιού της. Είναι πολύ χαρούμενη, επειδή λατρεύει το διάβασμα και τα βιβλία. Την ώρα όμως που βρίσκεται στην τάξη με τη δασκάλα και τους συμμαθητές της, αρχίζουν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου.

Όλα τα παιδιά, τρομαγμένα σπεύδουν στα σπίτια τους. Πανικός επικρατεί παντού, εν όψη του ελληνοιταλικού πολέμου. Στο σπίτι της Στέλλας, η ατμόσφαιρα είναι θλιβερή, καθώς ο πατέρας της τους αποχαιρετά για να πάει να πολεμήσει. Η Στέλλα, φοβάται τον πόλεμο. Φοβάται ακόμη ότι ίσως να μην ξαναπάει στο αγαπημένο της σχολείο και έχει σφιγμένο στην αγκαλιά της ,το μόνο που της απέμεινε: το αλφαβητάρι της.

Ο πόλεμος με τους Ιταλούς τελειώνει, μα ο νέος εχθρός, οι Γερμανοί, έρχεται πιο απειλητικός. Αυτή τη φορά, η Στέλλα βλέπει τα όνειρά της να σβήνουν. Πάνω στην απελπισία της,θυμάται τους φίλους της και αποφασίζει να φτιάξει στο υπόγειο του σπιτιού της, ένα αυτοσχέδιο σχολείο. Αυτή, θα είναι η δασκάλα, και οι φίλοι της θα είναι οι μαθητές της. Έτσι, αφού το παιχνίδι έξω είναι πλέον επικίνδυνο, θα το μεταφέρουν μέσα στο καταφύγιό τους.

Παίζοντας το ρόλο της δασκάλας αντιλαμβάνεται πως δεν της αρκεί μόνο το αλφαβητάρι της, και αποφασίζει να τρυπώσει στο σχολείο-το οποίο έχουν επιτάξει οι Γερμανοί-και να «κλέψει» κι άλλα βιβλία από τη βιβλιοθήκη. Έτσι, αρχίζει ένα συναρπαστικό και ταυτόχρνα επικίνδυνο παιχνίδι. Με τα βιβλία που «κλέβει», κρατά ζωντανές τις μνήμες των φίλων της, από τον καιρό της ελευθερίας κι έτσι ξεχνούν για λίγο την πείνα και το φόβο τους, όταν οι σειρήνες ηχούν μέσα στ αυτιά τους.

Κι όταν με το καλό φτάνει η μέρα της λευτεριάς, τα παιδιά αποφασίζουν να διαγράψουν από το μυαλό τους τις λέξεις του πολέμου, και να επιστρέψουν πίσω τα βιβλία που αποτέλεσαν γι αυτά, την πνευματική τους τροφή.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Μητέρα

Ρώτα κι εμένα κόρη μου, πόσο έχω μετανοιώσει,

 που τη χαρά της μάθησης, ποτέ δεν έχω νοιώσει!

Στα χρόνια μου, τα γράμματα, δεν ήταν για κορίτσια,

μαθαίναμε νοικοκυριό, μόνο μέσα στα σπίτια!

Πήγαινε τώρα Στέλλα μου, κι έχε πάντα στο νου,

πως μόνο με τη μόρφωση, μπορείς να πας παντού.

Η Στέλλα χαιρετά την οικογένειά της , φορά την τσάντα της στους ώμους, και φεύγει.

....................................................

ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 40

ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 40

«ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ»

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28^ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΚΑΛΤΣΙΔΟΥ

Υποθεση:

Σ αυτό το θεατρικό έργο, έχει μεγάλο ρόλο η αφήγηση. Πρόκειται για ένα θεατρικό παραμύθι, όπου προσωποποιούνται καταστάσεις, ιδέες και συναισθήματα.Προσφέρεται για θέατρο, για δραματοποίηση αλλά και για απλή ανάγνωση, σαν παραμύθι.

Εάν παιχτεί σαν θέατρο, την ώρα της αφήγησης,μπορεί να παίζεται πίσω από τον αφηγητή, σαν δρώμενο.

Ο Πόλεμος, είναι ο πατέρας μιας οικογένειας. Γυναίκα του είναι η Κατοχή και έχουν τρία παιδιά: Τον Φόβο, τον Πόνο και μία κόρη την Πείνα. Αποφασίζουν να πάνε να ζήσουν στην Ελλάδα. Μετακομίζουν σένα σπίτι που το άρπαξαν από κάποιον. Στη γειτονιά, μένει η κυρία Ειρήνη, με τα τρία παιδιά της επίσης.Την Ελπίδα, την Χαρά και την Ελευθερία.Οι προσπάθειες της κυρίας Ειρήνης για καλή γειτνίαση πάνε χαμένες και το φοβερό αντρόγυνο κάνει ταξίδια σ όλη την Ελλάδα και μαζεύει  για αναμνηστικά τα χαμόγελα των ανθρώπων.

Τα τρία τους παιδιά στο μεταξύ, κάνουν άνω κάτω το σχολείο και η δασκάλα, η κυρία Αγάπη, αναγκάζεται να το κλείσει.

Κι έτσι, τα τρία παιδιά του Πολέμου και της Κατοχής, μένουν χωρίς φίλους. Αυτό, δεν τους αρέσει καθόλου και φανερά μετανοιωμένα, αποφασίζουν να απευθυνθούν στη δασκάλα τους για να τα βοηθήσει να ξαναβρούν τους φίλους τους. Και η καλή κυρία Αγάπη, έχει μια ιδέα....

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5:

Κι έτσι η κυρία Ειρήνη,

ελιάς έκοψε κλαδί

και το πήγε στους γειτόνους,

για να τους υποδεχτεί.

Μα της κλείσανε την πόρτα,

σε αγνώστους δεν μιλάνε!!!

Πέφτει κάτω η ελιά,

κι όλοι οι καρποί της, σπάνε!

Κι έτσι, η κυρία Ειρήνη,

με την πίκρα της στα χείλη,

το κατάλαβε αμέσως,

πως δεν θά ταν ποτέ φίλοι!

...............................................

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

«ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ»

Υπόθεση του έργου

Με βασικό κεντρικό στοιχείο το φωτογραφικό υλικό της εθνικής επετείου της 28^ης Οκτωβρίου εκτυλίσσεται αυτό το θεατρικό έργο. Μία ιστορία που η πλοκή της αφορά τα συναισθήματα μιας μάνας της εποχής εκείνου του πολέμου που καλείται να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί τη στρατολόγηση του αγαπημένου της γιου. Στην πρώτη σκηνή επικρατεί μία ατμόσφαιρα οικογενειακής ζωής που αναταράσσεται καθώς ξεκινά η επιστράτευση. Η άρνηση της κυρά Λένης  να δεχτεί την πραγματικότητα, οι ετοιμασίες, ο αποχαιρετισμός.

Στη συνέχεια κατά την απουσία του γιου της, Κοσμά ακολουθεί η συνειδητοποίηση πως ο πόλεμος – ως αναγκαίο κακό – έχει μπει στη ζωή τους. Η κυρά Λένη λοιπόν κοιτάζοντας με ρεαλισμό πλέον τα πράγματα αποφασίζει να  περάσει στη δράση. Έτσι κινητοποιεί τις άλλες γυναίκες να πλέξουν, να ζυμώσουν και να ετοιμάσουν δέματα για να τα πάνε στους φαντάρους που πολεμούν στα βουνά.

Μέσα από τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας της μάνας, περνούν τα γεγονότα του πολέμου, τα συναισθήματα και η ψυχολογία των Ελλήνων του 1940. Και φυσικά, ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα στα παιδιά μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Ελπίδα

Μόλις τελείωσα το ζύμωμα μάνα. Φούρνισα και το ψωμί!

(Ξαφνικά βλέπει το γράμμα στο τραπέζι)

Τι γράμμα είν αυτό μάνα; Από πού ήρθε; Τι γράφει;

Ελένη

Δεν το διάβασα κόρη μου… Βλέπεις τα μάτια μου δεν με βοηθούν πια…

Ελπίδα

Έλα, δώστο μου εμένα να το διαβάσω…

(Παίρνει το γράμμα και σχίζει το φάκελο. Διαβάζει)

«Γενικό Επιτελείο Στρατού

Φύλλο Πορείας

Προς κ. Κοσμά Ιωαννίδη

Παρακαλείσθε όπως παρουσιαστείτε εντός δύο ημερών στη μονάδα κατάταξης σας δια περαιτέρω εντολάς….»

Μάνα!  Για τον Κοσμά μας είναι. Τον επιστρατεύουν!

Ελένη

(Σηκώνεται όρθια απότομα)

Δεν θα μαστε καλά! Λάθος θα έγινε. Ο Κοσμάς μας είναι ακόμα μικρό παιδί!

 Τι ξέρει από πόλεμο αυτός;

(Λύνει την ποδιά της)

Τώρα…. θα πάω εκεί στα γραφεία τους καΙ θα τους τα πω έξω από τα δόντια!!!

Ελπίδα

Στάσου μάνα! Εδώ το λέει καθαρά: Κοσμάς Ιωαννίδης, γεννηθείς την 5^η Μαρτίου έτους 1922.

 Δεν έγινε λάθος. Για το δικό μας Κοσμά μιλάει! Πρέπει να υπηρετήσει την πατρίδα.

 ............................................

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ

Η ιστορία της ελληνικής σημαίας

Υπόθεση

                Με απλούς στίχους σε έμμετρο λόγο, το έργο αυτό προσφέρεται για παιδιά νηπιαγωγείου, στην πρώτη σχολική τους γιορτή, την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για την ιστορική εξέλιξη της ελληνικής σημαίας και τις μορφές που είχε από τα χρόνια της αρχαιότητας ως σήμερα.

Καθώς κυλάει το έργο, βλέπουμε τα χρώματα και τους συμβολισμούς της στην κάθε εποχή.

               Έτσι τα παιδιά αντιλαμβάνονται την πατριωτική της αξία και μαθαίνουν να την τιμούν καθώς εκφράζει τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας.

 Α[ΠΟΣΠΑΣΜΑ...

2^ο ΠΑΙΔΙ

Το σύμβολο κάθε λαού, η πιο σπουδαία ιδέα

Είναι τόσο μοναδική περήφανη η σημαία

Κρύβει ιστορία μέσα της, αγώνες των ηρώων

Χρώματα μα και σύμβολα στο βάθος των αιώνων.

Αυτή χαρακτηρίζει το έθνος των ανθρώπων

Και κουβαλά πολιτισμό λαών αλλά και τόπων

3^Ο ΠΑΙΔΙ

Σε μάχες, σε καράβια, σε κτίρια, σε σχολεία

Σε γήπεδα, σε υψώματα αυτή έχει τα πρωτεία.

Μέσα της συνυπάρχουν παρόν και παρελθόν

Και το όραμα στο μέλλον, κρατών μα και λαών

Ας δούμε την πορεία της μέσα στην ιστορία

Και την παντοτινή της να νιώσουμε αξία.

 ........................................................................................

ΤΟ ΞΥΠΌΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ

Το ξυπόλητο τάγμα

Υπόθεση

Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από την ομώνυμη βραβευμένη ταινία  του 1954 σε σενάριο του Νίκου Κατσιώτη που αναφέρεται στην επέτειο της 28ής Οκτωβρίου και την εποχή της γερμανικής κατοχής.

Ο αφηγητής τοποθετεί τον θεατή μέσα στο κλίμα της Ελλάδας του 1941

Οι έλληνες υποφέρουν. Και κυρίως τα παιδιά. Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένα μικρό αγόρι που έχει υπό την προστασία του τη μικρή του αδερφή. Οι γονείς τους έχουν χαθεί στον πόλεμο. Σε ένα από τα συσσίτια του ερυθρού σταυρού τα δύο παιδιά στέκονται στην ουρά. Μα μόλις φτάσει η σειρά τους το φαγητό τελειώνει. Απογοητευμένα  επιστρέφουν στο κρυσφύγετό τους και το αγόρι βγαίνει έξω προς αναζήτηση τροφής. Πέφτει επάνω σε μια συμμορία ξυπόλυτων παιδιών τη στιγμή που αρπάζουν κρυφά ψωμί από ένα γερμανικό καμιόνι. Τη στιγμή που έρχονται οι γερμανοί η συμμορία διαφεύγει κι ο ήρωας μας μένει μ ένα καρβέλι στα χέρια. Αυτοί τον απειλούν και τον περιγελούν. Όταν φύγουν οι γερμανοί, έρχονται τα παιδιά της συμμορίας και του προτείνουν να γίνει μέλος της ομάδας τoυς. Έτσι ορκίζεται στο ξυπόλυτο τάγμα της συμμορίας που αντιστέκεται στους γερμανούς, μ ένα τρόπο παιδικό, κωμικό καθώς περνά μέσα από διάφορες αποστολές πχ κλέβουν τρόφιμα, κατεβάζουν τη γερμανική σημαία κλπ

Κι όταν σημάνει η ώρα της λευτεριάς τα παιδιά αποφασίζουν να μη διαλύσουν την ομάδα τους.

Μόνο που τώρα θα έχουν διαφορετικό στόχο. Έτσι η ομάδα ονομάζεται «παιδιά ενάντια στη βία» μιας και την βίωναν στο πετσί τους σε όλες της τις μορφές.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

1ο παιδί

Χρειαζόμαστε σχολεία, βιβλία και παιχνίδια.

 Βαρέθηκα όλη μέρα να ψάχνω στα σκουπίδια!

2ο παιδί

Βαρέθηκα να κρύβομαι, τις νύχτες να φοβάμαι

 θα ήθελα σε μαλακό κρεβάτι να κοιμάμαι!

3ο παιδί

Θα θελα να μην κρύβομαι, να παίζω μες τον ήλιο

 να χαίρομαι τη λευτεριά, και τον καλό μου φίλο!

 ..............................................................................

  8^ο παιδί

Και τώρα στην ομάδα μας πρέπει να ορκιστείς

Πως όλους τους κανόνες της εσύ θα σεβαστείς

Άκου και επανέλαβε όσα εσύ θ ακούς

Στους άγραφους τους νόμους μας, που πρέπει να υπακούς

(το κάθε παιδί λέει ένα ένα στίχο και ο Αντώνης τον επαναλαμβάνει)

1^ο παιδί

Θα κλέβω μόνο όταν πεινώ δεν θ αδικώ κανένα

Δε θα κρατάω το φαγητό, μονάχα για εμένα

2^ο παιδί

Όλα θα τα μοιράζομαι μ όλη μου την παρέα

Όταν μπορείς να μοιραστείς είναι η ζωή ωραία

3^ο παιδί

Θα εμποδίζω τον εχθρό για να τον σταματήσω

Με παιδική αντίσταση θα τον γυρίζω πίσω

Ορκίζομαι

..............................