Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τετάρτη 26 Απριλίου 2023

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

 ΜΕΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!














ΥΠΟΘΕΣΗ

Παλιός ελληνικός κινηματογράφος, όπως θα καταλάβατε.

Σταθμός στην κωμωδία. Αντιπροσωπευτικά δείγματα ταινιών που αφήσανε εποχή. Τραγούδια που αγαπηθήκανε και τα ακούμε μέχρι σήμερα.

Κυρίως όμως ήθος. Αυτό που κάνει τις παλιές ελληνικές ταινίες να έχουν διαχρονική αξία. Απλή ζωή, μικρές φιλοδοξίες, υλοποιήσιμοι στόχοι και όνειρα. Όνειρα για έναν λίγο – όχι πολύ- καλύτερο κόσμο.

Αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες ανθρώπων , παλιές γειτονιές, κοριτσίστικα όνειρα και ρομαντικοί έρωτες.

Όλα αυτά συνθέτουν την θεατρική αυτή παράσταση που θα αγαπήσουν οι μικροί και θα λατρέψουν οι μεγαλύτεροι. Και καθώς οι λέξεις κι οι ατάκες μπλέκουν με νοσταλγικές μελωδίες σ ένα ταξίδι στο παρελθόν, ο θεατές μπορούν να ονειρεύονται…


ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ...

Ακόμα κι αν περάσανε

 σαν το νερό , τα χρόνια,

 ρωτάω τον παππού μου,

κι αυτός θυμάται ακόμα…

 

…Τον Αυλωνίτη μουσικό,

 τη Ρένα δημαρχίνα,

τον Κωνσταντάρα ναυτικό,

Αλίκη, σοφερίνα.

 

Έτσι αποφασίσαμε,

 παιδάκια και κυρίες,

σήμερα να σας παίξουμε

ελληνικές ταινίες.

....................................................................

Για της τέχνης το μεράκι,

 μια παρέα από παιδιά,

 φτιάχνει συγκροτηματάκι,

 με τραγούδια ζωηρά.

 

Κατεβαίνουν στην Αθήνα,

με της νιότης τον παλμό

 Κι ύστερα ο κόσμος όλος,

μπαίνει μέσα στο ρυθμό.

 ..........................................................................


Το ξύλο απ τον παράδεισο,

όλοι λένε πως βγήκε,

 και τις μικρές μαθήτριες,

αχ, τι κακό τις βρήκε.

 

Να μην τολμούν να κάνουνε

 λιγάκι φασαρία;

Πάει το χαστούκι σύννεφο

 καθώς κι η τιμωρία!

..............................................................................

Σάββατο 22 Απριλίου 2023

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

 Μια ξύλινη καρδιά γεμάτη αγάπη


Υπόθεση

Μια ιστορία αληθινή δεμένη σε ένα παραμύθι. Ένα αληθινό, τραγικό γεγονός που όμως βρίσκει δρόμους φανταστικούς για να περάσει και να δώσει ένα μήνυμα αξίας στο τέλος

Η παραμυθού διηγείται την ιστορία…

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια όμορφη νεράιδα. Το δάσος ήταν το σπίτι της. Φορούσε στο λαιμό της μία ξύλινη καρδιά που δεν αποχωριζόταν ποτέ. Την είχε φτιάξει από ένα κομμάτι ξύλου απ τον κορμό ενός πεύκου στο δάσος της. Και το δάσος της ήταν όμορφο. Είχε πεύκα. Αγριολούλουδα, ζωάκια και πουλιά. Συχνά το επισκέπτονταν οι άνθρωποι από τα κοντινά χωριά για να βρούνε λίγη ξεκούραση στη δροσιά του. Όλα πήγαιναν καλά κι ο καιρός περνούσε όμορφα.

Μια μέρα όμως , εντελώς ξαφνικά, ήρθε στο δάσος ένας κακός βασιλιάς και είπε με ύφος επιτακτικό «θέλω να χτίσω εδώ ένα πλούσιο παλάτι. Τα δέντρα θα κοπούν. Τα λουλούδια θα ξεριζωθούν. Τα ζώα θα φύγουν. Τα πουλιά θα σωπάσουν. Ο τόπος θα γίνει δικός μου. Αν δεν συμφωνήσετε μ αυτό τότε θα στείλω τις κόρες μου τις φλόγες να κάψουν το δάσος»

Σιωπή απλώθηκε παντού. Τα δέντρα κλαίγανε, τα αγριολούλουδα έσκυψαν το κεφάλι, τα ζώα και τα πουλιά κούρνιασαν στις φωλιές τους.

Και τότε η όμορφη νεράιδα του δάσους πήρε μια γενναία απόφαση. Θα του μιλούσε. Ίσως να κατάφερνε να τον πείσει… αλλά μάταια..

Μια μέρα οι φλόγες κύκλωσαν το δάσος. Η νεράιδα και οι φίλοι της, αποφασισμένοι να μην το εγκαταλείψουν, κάηκαν. Οι άνθρωποι του χωριού που σπεύσανε να σβήσουν τη φωτιά, δεν τα κατάφεραν. Μαύροι καπνοί σκέπασαν τον όμορφο τόπο. Οι άνθρωποι θρηνούσαν για το δάσος τους καθώς σκούπιζαν τα μάτια τους γεμάτα από καπνό και δάκρυα…

Χάθηκαν όλα λοιπόν; Η μήπως όχι; Μία παρέα παιδιών που επισκέπτεται το δάσος μετά την πυρκαγιά, δίνει μηνύματα ζωής στον θεατή. Και όταν κάποιο παιδί βρίσκει τυχαία μια ξύλινη καρδιά ανάμεσα στις στάχτες τότε το παραμύθι μας έχει τελειώνει με τη φράση : «Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»!

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

1ο μέρος – η ομορφιά

Μπαίνει στη σκηνή η παραμυθού. Κάθεται μπροστά στη σκηνή σε ένα καρεκλάκι. Πλέκει με βελόνες ένα μακρύ πλεκτό. Πετάει ένα κουβάρι από μαλλί και καθώς ξετυλίγεται φτάνει μέσα στο κοινό. Στο χαμήλωμα της μουσικής λέει τα λόγια της καθισμένη

 

Παραμυθού

Χρόνια υφαίνω παραμύθια

για βασίλισσες, νεράιδες

 κι είμαι σήμερα μπροστά σας

αφεντάδες και κυράδες

 

Να σας πω μια ιστορία

 για ένα όμορφο χωριό

 που χε αθάνατο στολίδι

 ένα δάσος μαγικό

 

Ήτανε γεμάτο πεύκα

 κι έκλεινε στην αγκαλιά του

κι άλλα όμορφα χωριά

 που τα είχε σαν παιδιά του

 

Εκεί ζούσε μια νεράιδα

 όμορφη σαν ζωγραφιά

 στο λαιμό της κρεμασμένη

 μία ξύλινη καρδιά

 

Μόνη της την είχε φτιάξει

από ένα κομμάτι ξύλο

 της το χάρισε ένα πεύκο

που χε για καλό της φίλο

 

Η παραμυθού αποχωρεί με τη μουσική 1 που μπήκε. Στην σκηνή ανεβαίνουν τα 5 παιδιά-δέντρα. Έχουμε ήδη βάλει να παίζει η.....συνεχιζεται....