ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΕΙΧΕ ΡΙΖΕΣ ΒΑΘΙΕΣ

«ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΕΙΧΕ ΡΙΖΕΣ ΒΑΘΙΕΣ…»

Υπόθεση

Η επανάσταση του 1821 αποτελεί για τα παιδιά του σήμερα αλλά και για όλους εμάς, μακρινό παρελθόν.  Χρέος των μεγαλύτερων είναι να γνωρίσουν στα παιδιά τους την Ιστορία μας και τις ρίζες τους.

Αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω με τούτο το θεατρικό έργο.

Με κεντρικό στοιχείο του σκηνικού ένα μεγάλο δέντρο με ρίζες που βγαίνουν από κάτω σαν μακριά σκοινιά, ένας ιστορικός προσπαθεί να πείσει το παιδί «του σήμερα», πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζει την ιστορία του τόπου του.

Βγαίνουν λοιπόν στη σκηνή, πρόσωπα , ιδέες, καταστάσεις και κρατώντας μία από τις «ρίζες» του δέντρου αφηγούνται το χρονικό της επανάστασης του 21.

Έτσι τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν με συμβολικό και θεατρικό τρόπο τα ιστορικά στοιχεία που συνθέτουν την επανάσταση: την αιτία του πολέμου, την σκλαβιά, τον αγώνα για επιβίωση, τον πόθο για ελευθερία, τους ήρωες, τους αγώνες και άλλα πολλά  ώστε στο τέλος συνειδητοποιούν το αντίκτυπο που έχει αυτή η επανάσταση στην εποχή μας σήμερα.

Και το κυριότερο: να καταλάβουν πως πρέπει να διαφυλάξουν τις ρίζες του δέντρου, ώστε αυτό να μη λυγίσει ΠΟΤΕ!

Πρόκειται για ένα εύκολο θεατρικό έργο για περίπου 25+ παιδιά που όμως δεν στερείται μηνυμάτων στο μυαλό των μικρών ηθοποιών μας.

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Ιστορικός

Είμαι ο ιστορικός,

που θα πρέπει να ερμηνεύω

κάθε λόγο , κάθε πράξη ,

 την αλήθεια να γυρεύω.

Ήρθα εδώ για να ξεμπλέξω

 τούτες τις βαθιές τις ρίζες

να μιλήσω για λαούς

 και για ένδοξες πατρίδες.

................................................

Ιστορία

Εγώ είμαι η ιστορία,

 που χει μέσα τους αγώνες

με αληθινά στοιχεία,

από όλους τους αιώνες.

Κι ήρθα εδώ για να σας δείξω,

 τι σημαίνει είκοσι ένα.

Θα  περάσουν από μπρος σας,

 τα παιδιά μου ένα ένα.

Υποδεχτείτε την «αιτία του πολέμου»!

(Κρατώντας τη ρίζα της πηγαίνει στο πίσω μέρος της σκηνής. Έρχεται η αρχή του πολέμου. Κάνει το ίδιο. Παίρνει μία ρίζα και ύστερα αποσύρεται στο πίσω μέρος της σκηνής. αυτό κάνουν και όλοι οι άλλοι στη συνέχεια)

ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ

ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ

Πρόκειται για μία διασκευή του γνωστού βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου.

Προτείνεται να παιχτεί  στην επέτειο της 25^ης Μαρτίου από παιδιά νηπιαγωγείου αλλά και των άλλων τάξεων του δημοτικού.

ΣΚΗΝΙΚΟ

Το σκηνικό, μπορεί να αποτελείται από έπιπλα και σκεύη παλιάς εποχής. Το ταπί στον τοίχο, σήμα κατατεθέν!...Επίσης, το σκηνικό, μπορεί να είναι ζωγραφιστό: Μιά πλαγιά βουνού, με μικρά σπιτάκια επάνω (που μπορούν να ζωγραφίσουν και να κόψουν τα παιδιά) και η θάλασσα, απ όπου ξεπροβάλλει η γοργόνα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

        ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

 Θα σας πω ένα παραμύθι

ίσως να να και αλήθεια

άλλωστε ποιος δεν πιστεύει,

 σήμερα στα παραμύθια;

Η ιστορία ξεκινάει

 από κάποια χωριουδάκια,

βρίσκονται μες την Ελλάδα,

κι έχει τίτλο: «τα ελληνάκια».

Στη σκηνή, η κυρά Λένη κρατάει τα μωρά-κούκλες στα χέρια της. Κοντά της 1 γειτόνισσα.

ΜΟΥΣΙΚΗ 2

https://www.youtube.com/watch?v=y29UbTGjI6k

ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ   

Πόσα χρόνια κυρα Λένη,

λείπει ο κύρης σου στα ξένα;

Και από τα δυο  σου τα παιδιά

 δεν έχει δει κανένα!

Τόσα χρόνια στα καράβια,

 κι εσύ έρμη και μονάχη

γέννησες και τα δίδυμα,

 κι αυτός ακόμη να ρθει!

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ

Έχει ο Θεός κυρά Άννα μου,

 γερά είναι τα παιδιά μου,

και κάποτε θα  έρθει,

κι ο Νικολός κοντά μου!

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο, με αφορμή την επέτειο του 1821.

Ένα μικρό κορίτσι της σημερινής εποχής, ζητάει από τη γιαγιά του να μάθει τι σημαίνει η λέξη «αγωνιστής».

Η γιαγιά, με παραδείγματα από το παρελθόν, προσπαθεί να εξηγήσει στην εγγονή της αυτή τη λέξη. Έτσι, περνούν από τη σκηνή, ομάδες ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν διάφορες καταστάσεις. Η πρώτη είναι η ομάδα του κρυφού σχολειού, η δεύτερη, μία ομάδα τσολιάδων που αγωνίζεται στα βουνά, η τρίτη, μία ομάδα γυναικών Σουλιωτισσών,και η τέταρτη ομάδα, είναι η οικογένεια του κοριτσιού, που με θαυμασμό ανακαλύπτει, ότι οι ήρωες και οι αγωνιστές συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα .Ζουν μάλιστα, πολύ κοντά μας...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Η γιαγιά καθισμένη σε καρεκλάκι και κοντά της, γονατισμένη η εγγονούλα της.

ΕΓΓΟΝΗ :      

  Κάτσε γιαγιούλα μου καλή,

να σε ρωτήσω κάτι..

μια λέξη δεν κατάλαβα,

 που είπαμε στην τάξη.

Μας μίλησε η δασκάλα μας

 για το εικοσιένα

και όλα τα κατάλαβα,

 όλα εκτός από ένα:

Σοβάρεψε, μας κοίταξε

 και ρώτησε ευθύς:

«ξέρει κανείς παιδιά μου,

τι είναι «ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ»;»

Ξέρεις εσύ γιαγιούλα μου,

αγωνιστής τι είναι;

Αν ξέρεις , θέλω να μου πεις

 και φρόνιμη θα είμαι.

ΓΙΑΓΙΑ:            

Αγωνιστής παιδάκι μου,

 είναι μεγάλη λέξη!

Είναι αυτός, που δύσκολο

 δρόμο έχει διαλέξει...

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

                                          ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Μια οικογένεια, μέσα στα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς. Πατέρας, μητέρα και 3 παιδιά. Δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Κάποιο βράδυ, ο πατέρας ξεκινάει για μάχη με τον εχθρό και πηγαίνει και η γυναίκα του μαζί. Αφήνουν μόνα τα παιδιά που κλειδώνουν την πόρτα .Φεύγουν. Κάποια στιγμή, έρχεται η θεία τους η Βασιλική και τους αναγγέλλει πως οι Τούρκοι, μαζεύουν αγόρια (γενίτσαρους).

Αφού μένουν μόνα τα παιδιά, σε λίγο εισβάλλουν στο σπίτι οι Τούρκοι και αρπάζουν τον Στρατή.

Είκοσι χρόνια μετά, η οικογένεια υποφέρει ακόμη από τον χαμό του παιδιού της.

Στο μεταξύ, ο άλλος γιος, ο Κωνσταντής, έχει παντρευτεί το Λενιώ κι έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Φωτώ και τον Γιάννη.

Επειδή όμως η τούρκικη σκλαβιά, δεν έχει τελειωμό, μπαίνουν πάλι οι Τούρκοι μέσα στο σπίτι. Μόνο που ο ένας από αυτούς, είναι ο γιος τους ο Στρατής, που είχαν αρπάξει τότε. Ακολουθεί η συγκινητική αναγνώριση και η αποδοχή από την οικογένεια.

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Θεία Βασιλική

Λοιπόν ακούστε να σας πω για τούτο ήρθα τώρα. Σε λίγο θα ρθει να σας βρει τούρκος απεσταλμένος Απ του εχθρού το στράτευμα Είναι αυτός σταλμένος. Θα πάρει έναν από σας για να τον κάνει τούρκο γενίτσαρο μου είπανε και… έπεσα μες στο βούρκο!! Σε σπιτικό με δυο παιδιά Το ένα θα διαλέξει και μες στον τούρκικο στρατό αυτό θα εκπαιδεύσει. Θα πάρει τον πιο δυνατό μα και τον πιο θαρραλέο γι αυτό κι η δόλια τώρα εγώ απόκαμα να κλαίω. Κλειδώστε την εξώπορτα βάλετε και τον σύρτη κι όσο αυτοί και να χτυπούν κανείς να μην ανοίξει.

ΕΝΑ ΦΟΡΕΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

«ΕΝΑ ΦΟΡΕΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ»

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Ελλάδα προσωποποιημένη σε κοπέλα βρίσκεται στο κέντρο του σκηνικού μας.

 Φοράει δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι της και έχει τα χέρια της ανοιχτά σαν μια αγκαλιά. Το επάνω μέρος του ρούχου της είναι λευκό. Από τη μέση της ξεκινά ένα αρκετά μεγάλο μπλε ύφασμα που αποτελεί τη φούστα της και καλύπτει σχεδόν όλο το πάτωμα της σκηνής μας.    

Αυτό το μπλε φόρεμα θα αποτελέσει και το κεντρικό στοιχείο της υπόθεσης: τα παιδιά-ηθοποιοί βγαίνουν σε μικρές ομάδες και κρατούν αντικείμενα τα οποία αφήνουν επάνω στο μπλε ύφασμα αφού εξηγήσουν τι σημαίνει το καθένα απ αυτά. Τα αντικείμενα δεν είναι τυχαία. Είναι αυτά που συμβολικά ή όχι εξιστορούν τα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης, με τη χρονική σειρά που εκτυλίχτηκαν

Έτσι τα παιδιά κατανοούν τη σημασία της επετείου, γνωρίζοντας την μέσα από χειροπιαστά αντικείμενα που  ίσως θα αποτελούσαν εκθέματα ενός αυτοσχέδιου λαογραφικού μουσείου. Το κάθε ένα απ αυτά τοποθετείται πάνω στο φόρεμα της Ελλάδας επειδή η ιστορία της ανήκει. Ένα έργο εύκολο για μικρό ή μεγάλο αριθμό παιδιών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

 Έτσι τα παι3^ο παιδί

 η σκλαβιά

Αντικείμενο : κομμάτι αλυσίδας

Είναι η σκλαβιά αβάσταχτη  σου σφίγγει την καρδιά

μοιάζει με αλυσίδα  επάνω σου βαριά

Έτσι ένιωθαν οι έλληνες  εκείνο τον καιρό

υποταγμένοι, ανίσχυροι  στον τουρκικό ζυγό

Σαν άνεμος που σάρωνε  ήταν η αδικία

 μαύριζε τις σελίδες  από την Ιστορία

Υπέφερε η χώρα μας  του κόσμου τα δεινά

 κι οι φλόγες που την τύλιγαν  την καίγανε βαθειά

Στο φόρεμα θα αφήσω με πόνο στην ψυχή

αυτή την αλυσίδα  ανάμνηση σκληρή

Γιατί είναι ένα κομμάτι από την Ιστορία

 και ένα σκαλοπάτι  πριν την Ελευθερία

 διά κατανοούν τη σημασία της επετείου, γνωρίζοντας την μέσα από χειροπιαστά αντικείμενα που  ίσως θα αποτελούσαν εκθέματα ενός αυτοσχέδιου λαογραφικού μουσείου. Το κάθε ένα απ αυτά τοποθετείται πάνω στο φόρεμα της Ελλάδας επειδή η ιστορία της ανήκει. Ένα έργο εύκολο για μικρό ή μεγάλο αριθμό παιδιών

ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΤΕ ΝΕ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...

«ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...»

Η Γεωργία είναι ένα κορίτσι που ζει με την οικογένειά της μέσα στην  τούρκικη σκλαβιά.

Έχει τρεις αδερφές και έναν αδερφό που   πολεμάει τους Τούρκους μέσα απ τα βουνά.

Η Γεωργία « θαμπώνεται από τον πόλεμο» και  σαν αγοροκόριτσο που είναι, δεν της αρκεί να μένει σπίτι της και να μαθαίνει το νοικοκυριό. Θέλει να πάει να πολεμήσει για να βοηθήσει να φύγει ο εχθρός . Είναι τόση η αγάπη της για την ελευθερία που ξεχνά το στόχο και θεωρεί πως το μέσο, δηλαδή ο πόλεμος,είναι  ο καλύτερος τρόπος να αγωνιστεί.  Παρακαλεί τους γονείς της  μέρα νύχτα, να πάει στα βουνά.

Οι εικόνες του πολέμου που περνούν από μπροστά της, δεν την αγγίζουν...

Ώσπου, ένα βράδυ, την επισκέπτεται η Ειρήνη στον ύπνο της και τότε είδε τον πόλεμο με τα ίδια της τα μάτια...Και όλα αλλάζουν...

Πρόκειται για ένα θετρικό που αφορά τον πόλεμο του 1821 και στέλνει ένα αντιπολεμικό μήμυμα στα παιδιά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ:Άσε τ αστεία κόρη μου, δεν έχουμε καιρό

                      ψωμί πρέπει να φτάξουμε, πριν έρθει δειλινό!

ΓΕΩΡΓΙΑ: Βαρέθηκα μητέρα μου, για ζύμωμα δεν κάνω

                  νοικοκυρά να γίνω;;;Κάλλιο να αποθάνω!

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Τι λόγια είπες κόρη μου, μικρή εσύ κοπέλα;

                       πρέπει να μάθεις τις δουλειές, θα παντρευτείς μια μέρα...

ΓΕΩΡΓΙΑ: Τι γάμους λές μητέρα μου; Γάμους και πανηγύρια;

                   Τι έγινε κι αν παντρευτώ, η ζωή μου θα ναι ίδια!!!

                   Ξέχνα το γάμο μάνα μου, θα πάω να πολεμήσω

                   μήπως και τον εχθρό μας, μια μέρα τον νικήσω!

ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

«ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821»

ΥΠΟΘΕΣΗ

Πρόκειται για ένα καινούριο μου έργο που είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος.

Τα γράμματα της αλφαβήτας φέρνουν μία λέξη, έναν ήρωα, μια ιδέα που αρχίζει από αυτά και έχει σχέση με την επανάσταση του 1821. Το άλφα μιλάει για τον Αγώνα, το Πι για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, το κάπα για τον Κολοκοτρώνη, το Σίγμα για το Σούλι, το Νι για τον Νικηταρά κλπ. Δεν εμφανίζονται όμως με τη σωστή σειρά τους, επειδή ο στόχος είναι να ακολουθήσουμε την πορεία της επανάστασης και της ιστορίας. Έτσι, ξεκινάμε με το Ωμέγα (ώρες δύσκολες) και τελειώνουμε με το Χι (χαρά). Το έργο προτείνεται για σχολική γιορτή της 25^ης Μαρτίου και μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός project στο οποίο θα ασχοληθούμε με την επανάσταση του 1821 και θα φτιάξουμε το δικό μας λεξικό. Είναι γραμμένο για τουλάχιστον 24 παιδιά, έως όσα επιθυμούμε σε ρόλο αφηγητή.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Τα γράμματα αποφάσισαν,

να έρθουνε εδώ,

κι αυτά στης επανάστασης

 να μπούνε το χορό.

Το κάθε ένα απ αυτά,

θα φέρει μια ιδέα,

 ίσως και έναν ήρωα

για να ρθουνε παρέα.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Γιατί μιλούν από καρδιάς

 για το εικοσιένα,

θα σας τα πουν μονάχα τους,

περνώντας ένα ένα.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

Υπόθεση

Τελικά, τι είναι αυτό που μας συνδέει με τους προγόνους μας; Πως μπορούν οι ήρωες του 1821 να μας βοηθήσουν στην σύγχρονη ζωή μας; Αποτελούν ένα ένδοξο παρελθόν που πλέον βρίσκεται μόνο μέσα σε μουσεία ή σε αγάλματα; Τα παιδιά μας, μπορούν να καταλάβουν την σημαντική προσφορά τους;

Αυτό επιχειρεί να κάνει αυτό το θεατρικό μου έργο. Διαφορετική λοιπόν προσέγγιση της προσφοράς του αγώνα της ελληνικής επανάστασης καθώς, οι ήρωες προβληματίζονται ως προς τον σημερινό τρόπο ζωής μας και χωρίς να τον κατακρίνουν, σκέφτονται πεδία σύνδεσης με τον σύγχρονο Έλληνα που περνάει πλέον αδιάφορα μπροστά από το έπος της ελληνικής επανάστασης.

Έχουν κάτι να μας αφήσουν σαν παρακαταθήκη στα χρόνια που έρχονται;

Πέρα από μάχες, επανάσταση, πόλεμο και παλικαριά;

Η απάντηση βρίσκεται μέσα στο έργο, καθώς οι ήρωες προσκαλούν όλες τις αξίες που νιώθουν ότι σήμερα  λείπουν από τη χώρα μας και αποφασίζουν να τις στείλουν στην Ελλάδα. Περνούν λοιπόν από τη σκηνή, ήρωες και αξίες.

Ένα έργο με πολλά ή λίγα παιδιά…

Ένα έργο με πολλούς ή λίγους ήρωες…

Ένα έργο με πολλές ή λίγες αξίες…

Η προσπάθειά μου να συνδέσω την μακρινή-χρονικά- επανάσταση του 1821 με τον τρόπο σκέψης των παιδιών μας σήμερα, γέννησε αυτή την ιδέα, που τελικά, έγινε θεατρικό έργο για παιδιά δημοτικού και νηπιαγωγείου…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

Αφηγητής 1

Στο πάρκο στέκει ακίνητος

στις σκέψεις του δοσμένος

 φτιαγμένος από μάρμαρο

 βαθιά συλλογισμένος

Όλη τη μέρα άνθρωποι

περνάνε βιαστικοί

κι εκείνος στέκει αγέρωχος

 χωρίς να κουνηθεί

Είναι μόνο ένα άγαλμα

χωρίς ψυχή κι αισθήσεις

αξίζει να σταθείς εκεί

να το παρατηρήσεις;

Αφηγητής 2

Ήρθε από μία άλλη εποχή

ήρωας ξεχασμένος

ίσως γι αυτό να δείχνει

 λιγάκι αποκομμένος

Τι συλλογιέται άραγε,

που τρέχει ο λογισμός του;

Ποιες σκέψεις τριγυρίζουνε

στο πέτρινο μυαλό του;

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!

Η επανάσταση που δεν έγινε….

Περίοδος τουρκοκρατίας. Οι έλληνες ζούνε κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Αναγκάζονται να υποκύπτουν στις διαταγές του τούρκου διοικητή σε πόλεις και χωριά.

Δουλεύουν και πληρώνουν φοβερό χαράτσι. Άδικα πάει ο ιδρώτας τους. Τα σπίτια τους φτωχικά, λεηλατημένα…

Η ζωή τους χωρίς ελεύθερη βούληση. Ο αφέντης πασάς δε χάνει ευκαιρία να τους θυμίζει ποιος κάνει κουμάντο στον τόπο τους. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι συνεχίζουν να επιβιώνουν και να εκμεταλλεύονται τις μικροχαρές της ζωής.

Παντρεύονται, κάνουν οικογένεια, γεννούν παιδιά. Γιατί η ζωή ακόμη και με τέτοιες συνθήκες συνεχίζεται.

Κάπως έτσι ήταν και η ζωή στο μικρό χωριό που τελούσε υπό την διοίκηση του Ισμαήλ πασά.

Ο Δημητρός, ένα αγόρι που είχε μάθει από τη γιαγιά του όλα τα βότανα που φύτρωναν στον τόπο τους έφτιαχνε γιατροσόφια κι έτσι είχε αναπόφευκτα χρισθεί «γιατρός» από τους συγχωριανούς του. Ο Δημητρός  ήταν ένα θαρραλέο παιδί. Αυτό το θάρρος οι τούρκοι το χαρακτήρισαν ως θράσος και κάποια μέρα τον συλλάβανε και τον φυλακίσανε. Επειδή όμως η ζωή έχει γυρίσματα, συνέβη κάτι που άλλαξε τη ροή της ιστορίας. Όταν η μοναχοκόρη του πασά αρρωσταίνει από μία άγνωστη πάθηση, τότε ο πατέρας της  αναγκάζεται να γονατίσει μπρος στον μέχρι τότε σκλαβωμένο Δημητρό  Ο πασάς νιώθοντας ευγνωμοσύνη δεσμεύεται να φύγει από τον τόπο εάν θεραπευτεί η κόρη του. Έτσι, όταν αυτή γίνει καλά ο πασάς τηρεί την υπόσχεσή του και όλοι οι τούρκοι υποχωρούν. Έτσι, η επανάσταση, δεν έγινε.

Το έργο αποτελεί προϊόν φαντασίας της συγγραφέως και σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκει να διαστρεβλώσει τα ιστορικά γεγονότα. Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό παραμύθι με ένα τέλος που σίγουρα θα ήταν επιθυμητό κι από τις δύο πλευρές.

Το έργο, γραμμένο σε πεζό λόγο, απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού.

Η ιστορία τους θα βάλει τον θεατή στο κλίμα εκείνης της εποχής καθώς χρησιμοποιεί αρκετά πολιτιστικά στοιχεία από την παράδοση μας.

Αυτός είναι και ο στόχος της συγγραφέως.

Σκηνή 1

Μουσική 1

(Δύο γυναίκες , η Τασία και η Φωτούλα , η μάνα του Δημητρού και της Μαρίας, πλέκουν και κουβεντιάζουν επάνω στη σκηνή.)

Τασία

Εσύ , το λοιπόν Φωτούλα μου, μια χαρά τα ‘χεις ταιριάξει. Τη Μαριώ σου τη αρραβώνιασες μ΄ ένα καλό παλικάρι και ο γιος σου γιατρός στο χωριό μας. Με τα μαντζούνια του και τα γιατροσόφια του, όλοι εδώ τον σέβονται. Να μην είχαμε κι αυτό το διάολο τον πασά πάνω απ’ τα κεφάλια μας, καλά θα ήταν…

Φωτούλα

Καλά τα λες για τη Μαριώ Τασία μου. Και για τον τούρκο πάλι καλά τα λες. Μα για το Δημητρό μου έχεις άδικο. Τι σόι γιατρός είναι; Γράμματα δεν ξέρει. Τα γιατροσόφια τα ’μαθε απ΄ την γιαγιά του, τη σχωρεμένη τη μάνα μου. Θυμάμαι,,,, μικρός σαν ήταν, μου κουβάλαγε αγκαλιές τα αγριόχορτα. Μια μέρα, μου λέει: «μάνα, παρ’ το αυτό το χόρτο και βράστο. Ύστερα πιες το ζουμί του. Έτσι θα σταματήσεις να πονάς. Σ’ ακούω που βογγάς κάθε βράδυ». Που να ΄ξερε γιατί βογγάω το παιδί. Για τη σκλαβιά μας, να. Γι’ αυτήν βογγούσα και τότε και τώρα…

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

« ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ»

Μ’ αυτό το θεατρικό έργο έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε  καλύτερα τις συνθήκες  και την έμπνευση που ώθησε  τον Διονύσιο Σολωμό να γράψει ένα  μεγάλο ποίημα, του οποίου οι  24 πρώτες στροφές αποτελούν τον εθνικό μας ύμνο. Περισσότερο γνωστές είναι οι δύο πρώτες.

 Όλο το ποίημα αναφέρεται στην Ελευθερία, που προσωποποιημένη από την φαντασία του ποιητή, πετά πάνω από την επαναστατημένη Ελλάδα του 1821. Είναι αυτή που παρακινεί και εμψυχώνει τους σκλαβωμένους Έλληνες  ώστε να την αποκτήσουν. Αποτελεί το υψηλό ιδανικό σε όλους τους αγώνες από τα πανάρχαια χρόνια. Τα παραδείγματα των προγόνων που πολέμησαν έχοντας τον ίδιο στόχο, γίνονται εφαλτήριο για τους ραγιάδες της υποδουλωμένης  Ελλάδας και η κινητήριος δύναμη που τους ωθεί ν’ αντισταθούνε μέσω της επανάστασης του 1821. Το ποίημα γράφτηκε το 1823 από τον Ζακυνθινής καταγωγής ποιητή, ο οποίος επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά από μακροχρόνια παραμονή στην Ιταλία, είναι συνεπαρμένος με το κλίμα της επαναστατημένης χώρας του. Γονατίζει μπρος τους αγώνες της και εξυμνεί το πάθος τους για το πιο πολύτιμο αγαθό –την ελευθερία.

Το έργο χρησιμοποιεί στίχους του ύμνου –λιγότερο γνωστούς, αφού το ποίημα αποτελείται από 158 στροφές -  και τα παιδιά σε ρόλους αφηγητών, απαγγέλλουν και κατόπιν ερμηνεύουν, αναλύουν το νόημα τους.  Έτσι, το κλίμα της εποχής, τα κίνητρα της επανάστασης και οι υπεράνθρωποι αγώνες για την απόκτηση της λευτεριάς, περνούν με έναν λυρικό τρόπο σήμερα σ εμάς, τη σημασία της επανάστασης του 1821 και τις επιπτώσεις της μέσα στους αιώνες.

Ρόλοι για +- 28  παιδιά.

απόσπασμα...

ΕΛΛΑΔΑ

Είμαι η πατρίδα σου ποιητή,

 ξέρω πως μ αγαπάς.

 Τα τίμια χώματά μου,

σκύβεις και τα φιλάς.

Γράψε λοιπόν για μένα

 και σε παρακαλώ,

 τους στίχους σου να δέσεις

 σε ποίημα ιερό.

Να έχει τους αγώνες μου,

 να έχει τα παιδιά μου,

 κι η Ιστορία να περνά,

 μέσα απ την καρδιά μου..

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Πανέμορφη Ελλάδα μου,

 πατρίδα μου χρυσή

, τους στίχους να ταιριάξω,

θα το θελα πολύ.

Την έμπνευσή μου παίρνω

 απ την ωραία θωριά σου.

Μα πώς να γράψω για όλα

 τα κατορθώματα σου;

Συνεχίζεται...