ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΤΕ ΝΕ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...

«ΑΝ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ ΟΝΕΙΡΟ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΩ...»

Η Γεωργία είναι ένα κορίτσι που ζει με την οικογένειά της μέσα στην  τούρκικη σκλαβιά.

Έχει τρεις αδερφές και έναν αδερφό που   πολεμάει τους Τούρκους μέσα απ τα βουνά.

Η Γεωργία « θαμπώνεται από τον πόλεμο» και  σαν αγοροκόριτσο που είναι, δεν της αρκεί να μένει σπίτι της και να μαθαίνει το νοικοκυριό. Θέλει να πάει να πολεμήσει για να βοηθήσει να φύγει ο εχθρός . Είναι τόση η αγάπη της για την ελευθερία που ξεχνά το στόχο και θεωρεί πως το μέσο, δηλαδή ο πόλεμος,είναι  ο καλύτερος τρόπος να αγωνιστεί.  Παρακαλεί τους γονείς της  μέρα νύχτα, να πάει στα βουνά.

Οι εικόνες του πολέμου που περνούν από μπροστά της, δεν την αγγίζουν...

Ώσπου, ένα βράδυ, την επισκέπτεται η Ειρήνη στον ύπνο της και τότε είδε τον πόλεμο με τα ίδια της τα μάτια...Και όλα αλλάζουν...

Πρόκειται για ένα θετρικό που αφορά τον πόλεμο του 1821 και στέλνει ένα αντιπολεμικό μήμυμα στα παιδιά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ:Άσε τ αστεία κόρη μου, δεν έχουμε καιρό

                      ψωμί πρέπει να φτάξουμε, πριν έρθει δειλινό!

ΓΕΩΡΓΙΑ: Βαρέθηκα μητέρα μου, για ζύμωμα δεν κάνω

                  νοικοκυρά να γίνω;;;Κάλλιο να αποθάνω!

ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Τι λόγια είπες κόρη μου, μικρή εσύ κοπέλα;

                       πρέπει να μάθεις τις δουλειές, θα παντρευτείς μια μέρα...

ΓΕΩΡΓΙΑ: Τι γάμους λές μητέρα μου; Γάμους και πανηγύρια;

                   Τι έγινε κι αν παντρευτώ, η ζωή μου θα ναι ίδια!!!

                   Ξέχνα το γάμο μάνα μου, θα πάω να πολεμήσω

                   μήπως και τον εχθρό μας, μια μέρα τον νικήσω!