«Με όπλο ένα πινέλο»
Εισαγωγή
Ιστορικοί,
συγγραφείς, καλλιτέχνες συνέβαλαν ο καθένας με την ιδιότητά του και το ταλέντο
του στο να διασωθούν οι μνήμες από την ελληνική επανάσταση του 1821.
Ένας απ ‘ αυτούς ήταν και ο ζωγράφος Θεόφιλος.
Το
έργο δεν αποσκοπεί στην εξιστόρηση των γεγονότων αλλά στο να βοηθήσει να δούμε
αυτά, μέσα από ένα άλλο πρίσμα, αυτό της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Θα ξεκινήσουμε
από την αρχή της ζωής του ώστε να κατανοήσουμε τους λόγους που τον ώθησαν να
ζωγραφίζει σκηνές και πρόσωπα της ελληνικής επανάστασης.
Μεγαλώνοντας
σε ένα μικρό χωριό, παιδί μιας πολυμελούς και φτωχής οικογένειας πολύ γρήγορα
κατάλαβε πως το σχολείο και η μόρφωση δεν είναι ο αγαπημένος του στόχος στη
ζωή. Ψάχνοντας μέσα του πολύ βαθιά ανακάλυψε τα «θέλω» του και με οποιοδήποτε
μέσο και τίμημα αποφάσισε να τα ακολουθήσει. Με υλικά της φύσης και απλά μέσα
ζωγράφιζε τους πίνακες του , όχι με σκοπό τα κέρδος.
Δούλευε
για ένα πιάτο φαγητό. Κι αυτό του αρκούσε. Ιδιόρρυθμος, και διατηρώντας μία
παιδικότητα στη ζωή και στα έργα του μας άφησε μια κληρονομιά απαράμιλλης
ομορφιάς με πλήθος λαογραφικά στοιχεία.
Μέσα
στο έργο θα ξεπηδήσουν οι μοίρες που θα του χαρίσουν το ταλέντο του, οι γονείς
του που μοχθούν για το καλό του και τέλος οι ήρωες της επανάστασης που θα του
χαρίσουν δώρα. επειδή χάρη σ’αυτόν οι μνήμες τους έμειναν ζωντανές μέχρι
σήμερα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...
Αφηγητής 1
Μεγάλωνε ο Θεόφιλος
με φτώχιες,
με στερήσεις
για τα
σπουδαία της ζωής
δεν έψαχνε απαντήσεις.
Δεν έπαιζε όπως τα άλλα
του τόπου
τα παιδιά
αμπάριζα,
σκλαβάκια
αγάλματα,
τζαμιά.
Ζωγράφιζε μονάχα
σε πέτρες,
σε λιθάρια
λουλούδια
και πουλιά
μικρούλικα
σκαθάρια.
Αφηγητής 2
Τον τράβηξε η μάνα του
έτσι με το
στανιό.
Σαν όλα τα
παιδάκια
να πάει στο σχολειό.
Να πάρει με τα γράμματα
της γνώσης
εισιτήριο
όμως για
κείνον το σχολειό
ήταν φρικτό
μαρτύριο.
Φεύγουν μαζί οι αφηγητές 1 και 2. Η μάνα χτενίζει τον
Θεόφιλο, του δίνει μία τσάντα στους ώμους και τον τραβά απ’το χέρι. Εκείνος
αντιστέκεται. Φεύγουν απ’τη σκηνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου