ΘΕΑΤΡΟ ΣΑΝ... ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΣΤΟ  ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΑΙ ΒΑΣΙΛΗ...

                                                                        ΥΠΟΘΕΣΗ

Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που απευθύνεται σε μικρά παιδιά. Περιλαμβάνει ηχογραφημένη μουσική αφήγηση και ενδιάμεσα, δρώμενα στα οποία παίρνουν μέρος, λέγοντας ποιήματα, οι μικροί μαθητές.

Τα παιδιά βγαίνουν σε ομάδες. Στην αρχή, ομάδες των μικρότερων παιδιών αναπαριστούν τις νιφάδες του χιονιού, τους νάνους, τα παιχνίδια και τα ελαφάκια του Αι Βασίλη. Οι ομάδες των παιδιών αυτών δεν έχουν λόγο παρά μόνο χορευτικό.

Έτσι με τη μουσική αφήγηση και τα χορευτικά δρώμενα κλείνει το πρώτο μέρος του έργου.

Στο δεύτερο μέρος έχουμε   ομάδες μεγαλύτερων παιδιών, που έχουνε λόγο.

Από δω ξεκινάει η πλοκή του έργου μέχρι να φτάσει στο τέλος:

Έρχεται στη σκηνή ο Άγιος Βασίλης και διαβάζει τα γράμματα που του έχουνε στείλει τα παιδιά. Τα τακτοποιεί ,τα χωρίζει σε ομάδες ανάλογα με το τι ζητούν. Σύμφωνα με τις επιθυμίες των παιδιών έρχονται τη σκηνή τα παιδιά- ζαχαρωτά(1η ομάδα), τα παιδιά δώρα αγάπης (2η ομάδα), και τα παιδιά- βιβλία.

Ο Αι Βασίλης βγάζει από το σάκο του και το τελευταίο γράμμα. Προβληματίζεται μόλις το διαβάσει, επειδή το παιδί που το έγραψε του ζητάει να μην του φέρει δώρο αυτή τη χρονιά. Ο λόγος είναι πως το παιδί αυτό είναι ένα προσφυγόπουλο που δεν έχει πια σπίτι, επειδή του το κατέστρεψε ο πόλεμος. Μέσα στο γράμμα, του αναφέρει και άλλα πράγματα που του λείπουν. Ο Άγιος Βασίλης δεν ξέρει τι να κάνει. Τη λύση δίνουν τότε τα ταχυδρομικά περιστέρια (4η ομάδα) που αναλάμβαναν να πετάξουν πάνω στη γη και να ρωτήσουν τα παιδιά να τους πουν τη γνώμη τους.

Και τότε γίνεται κάτι μοναδικό. Τα παιδιά του κόσμου (5η ομάδα) αποφασίζουν να πάνε στον Αι Βασίλη φέρνοντας μαζί τους ένα δώρο για το προσφυγόπουλο. Έτσι ο Άγιος Βασίλης καταλαβαίνει πως τα παιδιά είναι αυτά που μπορούν να λύσουν κάθε είδους πρόβλημα με τον πιο απλό τρόπο…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ

«Ήταν ένας παγερός Δεκέμβρης. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ζεσταθούν με κάθε τρόπο. Φορούσαν τα πιο ζεστά τους ρούχα και περπατούσαν γρήγορα στο δρόμο προσπαθώντας να φτάσουν γρήγορα στο ζεστό το σπιτικό. Τα ξύλα αραδιάζονταν δίπλα στο τζάκι και ώσπου να νυχτώσει είχαν μετατραπεί σε μία γκρίζα στάχτη. Παρά το τσουχτερό κρύο όμως, είχαν όλοι ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Και αυτό, γιατί πλησίαζαν Χριστούγεννα. Και ενώ τα χέρια τους ήταν ξυλιασμένα από το κρύο, η καρδιά τους ήταν ζεστή σαν μία φλόγα. Τα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία το βράδυ της Πρωτοχρονιάς γιατί ήξερα ν καλά πως ο Άγιος Βασίλης δεν θα τα ξεχνούσε ούτε και φέτος...

.Παιδί 1

Σού φερα  Άγιε Βασίλη

το μικρό μου αρκουδάκι.

Να το πας σαν ένα δώρο

στο μικρό αυτό παιδάκι.

Άγιε, δεν θα μου λείψει,

γιατί έχω εγώ, πολλά.

Να του πεις όμως τα βράδια,

να το έχει αγκαλιά.