"ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ"

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η θάλασσα, που είναι συνυφασμένη με τη ζωή των Ελλήνων.
Η θάλασσα που μας δίνει δουλειά, τροφή, χαρά, τουρισμό και τόσα άλλα, έχει παράπονα από εμάς. Ένα θεατρικό έργο που στις πρώτες σκηνές μας θυμίζει πόσο πολύτιμη είναι για μας η θάλασσα.
Στην πρώτη σκηνή, ο πατέρας ναυτικός που δουλεύει και δαμάζει τα κύματα ενώ ταυτόχρονα έχει πεθυμίσει να βρεθεί στην οικογένειά του. Και όταν γίνεται αυτό το αντάμωμα, εκδηλώνεται η κρυφή χαρά της υπομονετικής γυναίκας του και η λαχτάρα του παιδιού του.
Στη δεύτερη σκηνή, οι ψαράδες που γεμίζουν τη ζωή τους με την ταπεινή απόλαυση της καλής ψαριάς. Οι απλοί και εργατικοί νησιώτες που θεωρούν πως ο απόλυτος προορισμός του ανθρώπου είναι τα γεμάτα δίχτυα και μια καλή κοπέλα από τον τόπο τους που θα τους δώσει τη χαρά του οικογενειακού βίου.
Στη τρίτη σκηνή, τα ψαράκια μας δείχνουν την ομορφιά του βυθού και μας υπενθυμίζουν τους φόβους τους.
Ώσπου στην τελευταία σκηνή, οι πρωταγωνιστές της αυτού του φυσικού πλούτου, έρχονται για να πει ο καθένας το παράπονό του.
Πρώτη η θάλασσα και κατόπιν ο γλάρος, η αμμουδιά, το ψαράκι, ακόμη και η γοργόνα, έρχονται να προβληματίσουν και να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά, αλλά και τους θεατές ως προς τη δική τους συμπεριφορά στη φύση. Την λυτρωτική απάντηση δίνει, ποιος άλλος; Ένα παιδί, που αποτελεί το μέλλον για έναν καθαρό και βιώσιμο πλανήτη με την ελπίδα ν αποκτήσουμε όλοι οικολογική συνείδηση, πριν να είναι πολυ αργά..
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...
Θάλασσα
Είμαι η θάλασσα που κρύβει μέσα ,τόσα μυστικά
Είμαι η θάλασσα που στον κόσμο αυτό ,χαρίζω μόνο καλά
Είμαι η θάλασσα που δίνει ζωή
Και στα όνειρά σας δίνω πνοή.

Μες το βυθό μου έκρυψα, τροφή για να σας δώσω
Τα μυστικά σας κράτησα, χωρίς να τα προδώσω
Και τα νερά μου γίνανε, φωλιά να δροσιστείτε
Να κάνουνε πιο όμορφο, τον κόσμο αυτόν που ζείτε.
.........................................................................................
Άνθρωπε,
Νόμιζα πως εσύ, μόνο με αγαπούσες
Μα μου ριχνες απόβλητα και έτσι με πονούσες!
Τα πλοία σου μολύνανε τα γαλανά νερά μου
Και σκότωσες τα ψάρια μου, που είναι τα παιδιά μου!