"ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ... ΕΧΟΥΝΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!"

ΥΠΟΘΕΣΗ

Τα καημένα τα σκουπίδια...Βρέθηκαν ξαφνικά μέσα σ ένα σκοτεινό κάδο απορριμάτων έξω από ένα σχολείο. Μια πεταμένη χάρτινη ζωγραφιά, ένα άδειο μπουκάλι νερού,ένα τενεκεδένιο κουτί πορτοκαλάδας, ένα σπασμένο γυάλινο βάζο και μια ντοματούλα αναπολούν την εποχή που ήταν χρήσιμα και σκέφτονται το μέλλον τους με απαισιοδοξία....Ώσπου, μια ανακοίνωση για διαμαρτυρία των σκουπιδιών με ομιλήτρια την κυρία Ανακύκλωση, τους αναπτερώνει το ηθικό. Βγαίνουν από τον κάδο και πηγαίνουν στο χώρο συγκέντρωσης, όπου μαθαίνουν ότι μπορούν και πάλι να ζήσουν με αξιοπρέπεια, αρκεί να πειστούν οι άνθρωποι.
Κατεβαίνουν στο κοινό-θεατές της παράστασης και τους μοιράζουν εημερωτικά φυλλάδια. Ανεβαίνουν πάλι στη σκηνή, ώσπου μια ομάδα παιδιών, τα περιμαζεύει και τα τοποθετεί στον κατάλληλο κάδο ανακύκλωσης. Μετά από λίγο καιρό επιστρέφουν και πάλι στο σχολείο, αγνώριστα αλλά γεμάτα αυτοπεποίθηση.
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που μέσω της προσωποποίησης των σκουπιδιών,θέλει να αναπτύξει την οικολογική συνείδηση των παιδιών περνώντας με απλό τρόπο το μήνυμα ότι τα πάντα είναι ένας κύκλος ζωής.Ακόμη και τα σκουπίδια!

..................................................................................................
Πεταμένη χάρτινη ζωγραφιά
Ει! Ποιος είναι δίπλα μου; Έχει πολύ σκοτάδι...
Πριν λίγο, ήταν μέρα, πώς τώρα είναι βράδυ;

Και που να βρίσκομαι άραγε; Μοιάζει κλειστό ντουλάπι...
ή μήπως μ έβαλαν βαθιά, μέσα σε συρταράκι;

Θυμάμαι, ήμουν ζωγραφιά, στης Δήμητρας τα χέρια,
και πάνω μου ζωγράφιζε, τον ουρανό, μ αστέρια!

Μα,...δεν της άρεσα πολύ, και μ έχει πια ξεχάσει...
Μήπως τώρα είμαι άχρηστη; Θέλει να με πετάξει;...

.................................................................................
Ντοματούλα
Μια ντοματούλα είμαι, περίσσια από σαλάτα,
μα άσχημα έχω για όλους σας, σκουπίδια μου,..μαντάτα!

Εδώ , όλοι που πέσαμε, χαθήκαμε για πάντα,
«σκουπίδια» μας φωνάζουνε, μας βάζουνε στη μπάντα!

Θα πάμε στη χωματερή, μαζί μ άλλα σκουπίδια
και θα μολύνουμε τη γη, και τη ζωή την ίδια!
..............................................................................................

Πλαστικός κουβάς
Έσπασε το χερούλι μου, κι ας ήμουνα αρτίστα,
πάντα παρέα πήγαινα, με μία σφουγγαρίστρα.

Τώρα όμως κατάντησα, σκουπίδι πεταμένο,
μπορεί να γίνει κάτι, για μένα το καημένο;

....................................................................................

Κουμπαράς
Λοιπόν, δεν με γνωρίσατε; Άντε λοιπόν, σκεφτείτε...
Το αλουμινένιο μου κουτί, όλοι σας θυμηθείτε!

Με πήγαν στο εργοστάσιο, με βάλαν στη σειρά,
κι έτσι τώρα η τάξη, θα έχει κουμπαρά!

................................................................................................
2ο παιδί
Δεν ξέρουμε αν σας πείσαμε, καλοί μας θεατές,
μα όμως συμβουλές, ακούσατε αρκετές.

3ο παιδί
Αν δεν φροντίσουμε όλοι μας, ετούτο τον πλανήτη,
θα πάψει το φιλόξενο να ναι για μας το σπίτι.